Dag 16. Signy l'Abbaye. Courage

'

‘Valt er nog wat te lachen

Op uw Compostela?’

De man doopte zijn mond

In een glas Jupiler

Ik moest hem teleurstellen

'De Camino is een ernstige zaak', zei ik

‘Kent u die mop van die Arabier die een pilsje...’, probeerde hij

Ik vertelde over de mooie dingen

En route gezien en gehoord

En over de zware zaken die

Pelgrims in hun hoofd meetorsen:

Scheidingen, ziekte, zelfmoord, dood

‘Dus eigenlijk’, zei hij, zijn lip vlak boven het schuim

‘Is een Camino zoiets als Lourdes met zijn zieken, maar dan heel uitgestrekt.’

Daar kon ik wel om lachen

‘Heb je karakter nodig?’, vroeg hij,

'Om naar Santiago te willen lopen?

‘Zelf heb ik dat niet’, voegde hij toe

‘Nooit gehad ook, volgens mijn vrouw’

‘Maakt niet veel uit’, liet ik hem weten

‘Jij weinig, ik misschien veel karakter

We zijn er allebei net zo ver mee gekomen:

Aan het bier hier in Rocroi’

Daar kon hij wel weer om lachen

'Maar wat heb je absoluut echt nodig', drong hij aan

'Een woord?'

Een woord: 'Courage. En dat krijg je van mensen die je en route ontmoet'

‘Zoals ik’, grijnsde de man en blies een wokje schuim uit zijn bier