Dag 17. Chateau-Porcien. Voortvluchtig
17 september 2016 - Château-Porcien, Frankrijk
Ik moet het u vertellen
Ik heb mezelf getrakteerd
Op hotel en restaurant
Vanmorgen wilde ik er om 7 uur ontbijten
Niemand te zien, overal donker
Om 8 uur pas kwam ik iemand tegen
Het was zaterdag, eerder werd er niet ontbeten
'De ontbijtzaal is 100 meter verderop',
'Met het schaap op het raam', zei een poetsmevrouw van het hotel
Sprak er tijdens het ontbijt met een mijnheer
Ik weet nu alles van de hout business
Wilde uitchecken: wederom niemand te zien
Stond een kwartier eenzaam bij de receptie
Heb mijn rugzak uit mijn kamer gehaald
Weer een kwartier bij de receptie
Niemand, uitgestorven, leeg, vreemd
Toen ben ik maar op pad gegaan, zonder te betalen
Ik moest wel, had nog 31 km lopen voor de boeg.
Voelde me schuldig
Zag overal agenten die me staande wilde houden
Ik, een voortvluchtige pelgrim
Met een lunchpakket, gratis dus
En met een ei
Gekookt
Tenminste, dat dacht ik
Totdat ik om 11.30 op een bankje ging zitten
En het ei pakte
Tikte het stuk op mijn knie
Eiwit en eigeel droop
Over mijn broek
Ongekookt ei! Pardon? Oud frans gebruik?
Instant straf voor niet betalende pelgrims?
Ik voelde me direct Iets minder schuldig.
Ik zal ergens in een abdij wel wat extra in een donativobus stoppen.
Om zielerust af te kopen.
Hoe eten Fransen 's-ochtends hun ei?
Wel het rauwe ei wordt door midden gekloofd, dan breek je een stukje stokbrood en sop dat in het ei en hap. Wisten het eerst ook niet, even wennen, bon apetit!