Dag 19. Cumieres. Het Grote Gevoel

Dit verhaal zal u waarschijnlijk wat pathetisch overkomen. Ik weet het eigenlijk wel zeker, maar here it is. Ik wandelde in Noord-Frankrijk in een prachtig desolaat landschap. Een beetje deed het me denken aan Amerika. En opeens was het er weer: het jaren '60 gevoel: Easy Rider, Freedom is just another word for nothing left to lose, California Dreaming en Roll another one, just like the other one. In mijn zak zong Bob Dylan zijn wonderschone: Lay lady lay.

En nu komt het pathetische gedeelte: ik spreidde mijn armen, deed alsof ik stond op de punt van de Titanic -zonder Kate, want die was er even niet- en ik zong keihard mee met Bob: It's allright ma, it is life and life only. Tranen biggelden over mijn wangen. Is dat pathetisch of niet? En dat moment wilde ik voor de eeuwigheid vastleggen. En wel met de wegwerpcamera die ik heb gekregen tijdens mijn inwijding als Pelgrim in Enschede. Ik nam een foto terwijl ik verder zong met Bob: the one who isn't being born, is busy dying. I felt alive, so alive

Het Grote Gevoel bleef nog even bij me. Even was ik thuis in vroeger. Eens een hippie....