Dag 2. Postel. Broeder Benny

Broeder Benny laat mij binnen en toont mij waar ik mag slapen in de Norbertijnenabdij in Postel. Hij is de jongste broeder en aflegger van de drie geloften: kuisheid, armoede en gehoorzaamheid. Als alle broeders is hij gekleed in het wit. Tijdens het avondeten licht hij toe wat vooral nodig is om een goede broeder te zijn: standvastig en evenwichtig. 

Broeder Benny is de Gastenpater. Hij ontvangt pelgrims en wijst hen gedecideerd op hun plichten: 's avonds naar de avonddienst en 's morgens. Echt 's morgens want om 6 uur is er de ochtenddienst. Anders geen eten, al zegt hij dat er niet bij en neemt hij je niet echt kwalijk als je 's morgens blijft liggen. Bennie is als jongste broeder de laatste der Mohanicanen in een langzaam verdwijnende wereld. Over nog eens 25 jaar zullen er -als er niemand meer intreedt zoals de laatste jaren- er geen broeders meer zijn.

Ooit leverde de abdij samen met andere Norbertijnenabdijen veel pastoors aan de parochies in de noordelijke Nederlanden, die zo voor het katholicisme behouden bleven. De Witte Linie tegen het protestantisme, zo noemde men het. Die tijd is al lang niet meer. Anno 2016 zijn de broeders er alleen nog voor de naaste dorpen. Begrafenissen en huwelijken doen ze vooral, maar ook dat loopt terug. Er zijn nog genoeg mensen die dood gaan, maar die willen steeds minder christelijk worden begraven. 

Bernie heeft geen bezit, wel internet en geen haast. Aanstekelijk is zijn humor en bewonderenswaardig zijn vermogen om overal rustig een antwoord op te geven. De St jacobuskerk in Enschede wil hij op mijn uitnodiging niet bezoeken: wat kan er nu voor goeds uit Enschede komen, zegt hij. Als ik daarop antwoord dat IK uit Enschede kom en de Heer altijd met mij is lacht hij vilein en wenst hij mij een goede nachtrust. Het ga u goed waarde Broeder Benny. Het was mij een zeer genoegen.