Dag 7. Zoutleeuw. Eerste berg

7 september 2016 - Zoutleeuw, België

Zoutleeuw

Zichem staat op de lijst van mooiste dorpen in Vlaanderen. Door het stadje stroomt het riviertje de Demer en in midden daarvan staat nog steeds verloren De Maagdentoren waarvan niemand echt goed weet waarom het daar staat. Er is een legende die zegt dat een rijke mijnheer, Renier 11 van Schoonvorst de toren had laten neerzetten om er zijn dochter in op te sluiten, omdat hij niet wilde dat zij met een simpele landbouwer zou trouwen. Vandaar de naam: De Maagdendoorn. De dochter zou zich, ten einde raad, van de toren afgooien.

Van Zichem loop ik naar Diest slaap daar en kom de volgende ochtend mijn eerste ‘berg’ tegen: de Hermansheuvel. Wel 100 meter hoog, een zandbank afkomstig uit de Diestiaanzee van 5 miljoen jaar geleden. Bovenop de heuvel is mij een prachtig uitzicht beloofd over de Begijnenbeekvallei, maar ik ben nog niet boven op deze Mont Blanc van België.

Het is warm als ik aan de beklimming begin. Ik voel het zweet op mijn rug. Op mijn zwarte overhemd ontwaar ik witte strepen zout. Mijn machtige kuiten staan op scherp. Na 50 meter een eerste haarspeldbocht. Ik krijg een visioen van Witte Heren in abdijen die bidden van 's morgens vroeg totdat het donker wordt en ze het licht hebben gezien.

Vijftig meter verder. Een tweede haarspeldbocht. De Witte Heren hebben plaatsgemaakt voor glazen ijskoude ice tea. Zal ik hier mezelf voor het eerst tegenkomen? Ik kijk achterom en weer vooruit. Miles from nowhere. Not a soul in sight. Cat Stevens houdt me gezelschap. Oh yeah when I reach the end. Nog 10 meter naar De top, Der Gipfel, The summit. Ik geef een goedkeurend klapje op mijn kuiten. Missie volbracht. Eerste berg is in the pocket. Ben mezelf nog niet tegengekomen. Misschien morgen. Ben er klaar voor. Sta er helemaal voor open.

Aan het einde van de dag kom ik na veel omwegen in Zoutleeuw aan, bekend van de Leeuwse kaastaart, Leeuws drupke, vlamkoekjes, speculaas en boerenworst. In het dorp staat op de Grote Markt de Sint-Leonarduskerk (naar mij vernoemd!), zo ongeveer de enige kerk in België waarvan het laat-gotisch interieur intact is gebleven. Ben blij dat het nog steeds zonnig weer is. Een boer vertelt me dat het in het voorjaar zo veel had geregend dat Pelgrims niet langs het daarvoor bestemde pad naar het dorp konden komen. 

Foto’s

5 Reacties

  1. Don Jacobus:
    7 september 2016
    Dus morgen de eerste afdaling, oef, nu maar hopen dat je jezelf niet voorbij loopt.
  2. Stevine:
    7 september 2016
    Intrigerende tekst, Leo. Mooi dat je je eerste top hebt bereikt! Succes morgen bij het dalen.
  3. Ria:
    7 september 2016
    Hoge bergen , " diepe dalen "
    Pelgrim's die je in gaan halen .
    Ja dan ontstaan er mooie verhalen .
  4. Mientje van de Graaf:
    8 september 2016
    Ultrea!!!
  5. Anita Heijs:
    9 september 2016
    Goed zo, Leo!! Je mag best alvast trots zijn op jezelf!