Dag 5. Abdij Averbode. Verjaardag

5 september. Mijn verjaardag. Geboren in 1952 maakt me dat 64 jaar oud. When I get older, Losing my hair, Many years from now. Vandaag ben ik, nadat ik op een vrijdag geboren was, precies 23.523 dagen op deze wereld, ofwel 564.564 uur, ofwel 33.873.845 minuten. Ik heb van elke 2.032.430.722 seconden genoten. When I am sixty four. Ik zit niet op het eiland Wright maar bijna in Averbode, waar ik weer in een abdij zal overnachten.

De dag is een cadeautje. Volop zon en geen regen. Tijdens het eten van mijn verjaardagstaartje met aardbeien en het nuttigen van een overheerlijke cappuccino met goed geslagen slagroom, stromen Apps vol love binnen op mijn iPhone. When I am sixty four. De eerste keer sinds lange tijd dat ik niet thuis ben om mijn verjaardag te vieren.

Het is een verwendag. Ik wil absoluut in de abdij in Averbode slapen. Daar staat wederom een abdij van de Norbertijnen. Een van de drie abdijen van de Witte Paters in deze omgeving. Ze liggen eigenlijk iets te dicht bij elkaar om op den duur duurzaam te kunnen overleven.

Het is slechts 10 km lopen naar de abdij en dat geeft mijn lijf even de gelegenheid om te wennen aan het voor mij nieuwe ritme van elke dag lopen. En om nog eens kritisch door mijn rugzak te lopen. Er moeten nog meer uit. Mark Knopfer zingt zachtjes in mijn iPhone en sailt me naar Philadelphia. That's what it is now, thats what it is. Het leven is goed.

De abdij is prachtig. Mijn slaapvertrek verdient vier sterren. Het trappenhuis is imposant en de pas geschilderde kerk een plaatje. Beter kan het leven niet zijn. Zeker ook, omdat mijn rugzak minder zwaar is nu ik mijn laptop naar huis heb gestuurd. Mijn blogs schrijf ik wel op mijn iPhone. When I am sixty four. Ooit zo ver weg.